Dream

by Harikrishnan R

I was living a dream

when i saw this happen

You looked as blue as the sky,

and me as blue as an Ocean

so far so deep

with only the air

being the life and mirror between us

 

Slowly i saw

your cheeks turning red

making even the Sun behind

you to fade

I asked the Sun to help me out

so that i can be with you in the clouds

He took me to his arms

and kept me on your arms

Soon  a drop of tear

kissed my cheek

 

I thought this is real

and touched my cheek

throwing away the dream

too far

and there was a drop

to much surprise

I looked it close

so close to the mirror

soon it rolled

and rolled and rolled

its just a drop salted by me!

Inside

by Harikrishnan R

My thoughts finally found out what to say

But your breath have blown them far away

So far that it went deep through me

crossing the cliffs and caves on the way

where even my soul was bothered to be

 

I don’t have any light to dive so deep

beneath the darkness hidden  inside

But this a journey i need to make

that i should never be afraid to lose

 

Your breath made a storm on passing by

with flashes of lighting, thunder and rain

I like the thunder not much the rain

The flash is enough to find you alive

 

Flew

by Harikrishnan R

The Moon and the stars have seen us both

Walking side by side holding hands

Did the breeze that passed gave a thought

to leave me lonesome and fly with it?

 

If you want to go with the breeze

Take me too for the journey you make

or i can be the breeze that takes you there

flying below the blanket of stars

 

I will drop you there in the doorsteps

and fly back to my own soul

But i cannot let you go alone

as she may hide you from me forever

 

 

Thoughts on “Why I am a Hindu” by Dr. Shashi Taroor

by Harikrishnan R

“Why I am a Hindu” is a book written by one of the most celebrated intellectual politician of my country, Dr. Shashi Taroor. Being a Hindu, but without much knowledge about Hinduism I approached this book from a layman perspective. Nonetheless based on the current political atmosphere in India, I was eager to see how “Why I am a Hindu” by Dr. Shashi Taroor draws the line between Hinduism and Hindutva.

In my perspective this book is wonderful journey to discover the wisdom and virtues of a faith that dates back to decades unknown.  The book does not deal more about the religious or scholarly accounts of Hinduism as expected.  But the book does come across the author’s attempt to understand the religion he follows. His exposition travels between personal accounts and his understanding of the religious scriptures as well as the values propagated by the lives of Swami Vivekananda, Rama Krishna Paramahamsa and others of the league. They are referred as the “Great souls of Hinduism” in this book.

The book is composed of three sections;

  1. My Hinduism: This section provides a clear cut answer about the title of the book, “Why I am a Hindu”. The author sets three quotes and acknowledges he is a Hindu because he is born as a Hindu and goes on to elaborate further about the role played by the cultural fabric of his parents and geographical location in making him a Hindu. The way of putting his Hindu identity this way doesn’t mean he is not a proud Hindu. He writes, “I was never anything else as born a Hindu, grew up as one and considered myself one all my life”. This section also highlights in depth about author’s early days in understanding Hinduism and how this understanding evolved with time. He writes, “My Hinduism is a lived faith, it is a Hinduism of experience and upbringing, Hinduism of observation, conservation and of conversation, not one anchored in deep religious study”. This section also mentions about ‘’My Truth”, where he describes why he is happy to describe himself as believing Hindu before going in to values propagated by the great souls of Hinduism.
  2. Political Hinduism: In this section he describes about Hindutva. Before this section, the author talked in length and breadth about his idea of Hinduism, the values propagated by great proponents of Hinduism. The section begins with providing a clear demarcation between Hinduism and Hindutva. He describes Hinduism as a big Banyan tree proving shade for the below ground flora and fauna. From here he moves to Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS), Vishwa Hindu Parishad (VHP) and it ideologies. He also provides a brief account on Hindutva proponents ; V.D Sawarkar and M. S Golwalkar. The quotes the saying of V.D Sawarkar “Hinduism is only a derivative of the facts and parts of Hindutva”. The book shifts its pace and provides account on Pandit. Deen Dayal Upadhyaya, Bharatiya Jana Sangh and to Bharatiya Janata Party (BJP).

I expected the author’s perspective of Hindutva to be profound in this section as this is much  relevant to the current political scenario in India. On contrary, this section is devoted towards how the ideologies of Hindutva propagated. In later parts of this section, he criticizes about the role played by Hindutva and ideologies in creating religious and political demarcation in the country.

  1. Taking back Hinduism: This is the smallest part in this book with around 28 pages. This section begins by quoting former US president Barack Obama saying “India will succeed so long as it is not split along the lines of religious faith”. By this quote, the author asks the readers to reclaim Hinduism from the past

My thoughts :

Dr. Taroor has to be greatly appreciated for the rigorous research he put through to bring out an amazing book with such scholarly information. Keeping along the scholarly lines, the author also provides great narration to his personal experiences and thoughts.

Reading this book got me to a debate with myself on what is  the fundamentalism of Hinduism?. Westerns always describe Hinduism as a religion with fundamentalism. Then what are the founding stones of this religion.  For me, for a religion to be fundamentalistic there should be a unique point source of information which can be shown as the point of emergence of the religion. Judaism, Christianity, Islamism have a point of beginning from where we can see the origin and flow of the religion.  I don’t know of the existence of  a common unified beginning for Hinduism. Is this because of the polytheism and paganism in Hinduism on contrary to Abrahamic religions?

I always used to wonder why Hinduism still exists and flourishes despite no religious bindings. The simple answer is that there is no need for any belief to be a Hindu. You can simply do and be what you want. You can be a Hindu without knowing even the meaning of the word itself; you can be a Hindu without reading any religious texts, without going to any religious place, without doing anything. I believe this extreme degree of non-binding freedom to go in any direction and question even the omniscience is what makes this religion unique and make it still surviving.

 

yádi vā dadhé yádi vā ná

só aṅgá veda yádi vā ná véda

(Nasadiya sukhta, Rig veda (10:129))

 

ഓർമ്മ

by Harikrishnan R

ബംഗളൂരിൽ നിന്നും ഏകദേശം 100 കിലോമീറ്റർ മാറി , ചാമരാജ്പേട്ടകടുത്തെ ആദ്യംകണ്ട ചായക്കടക്കടുത്തു അയാളുടെ മോട്ടോർ സൈക്കിൾ നിന്നു. പാറിപ്പറന്ന ചുരുണ്ട മുടിയുമായി വണ്ടിയിൽ നിന്നും ചാടി ഇറങ്ങിയ അയാൾക്ക്‌ ഒരു 30 വയസ്സ് തോന്നിച്ചു. രണ്ട് ദിവസമായി കനത്ത മഴയാണ് , അയാൾ ആകെ നനഞ്ഞു കുളിച്ചിരുന്നു . യാത്രാക്ഷീണം ഒരു വശ്യമായ ചിരിയിലൂടെ അയാൾ ഒളിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. തണുത്തുവിറച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ ചായക്കടകരനോട് വളരെ ദൃതിയിൽ അടുത്ത സ്കൂളിലേക്കുള്ള വഴി ചോദിച്ചു. ഒരു ചായ കുടിച്ചു പോകാം എന്ന് പറഞ്ഞ കടക്കാരനോട് ഒരു ചിരിയും , എനിക്ക് വേണ്ടി കടുപ്പത്തിലുള്ള ഒരു ചായ ഉണ്ടാക്കി താൻ കുടിക്കു എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കുടിക്കാത്ത ചായയുടെ കാശെന്നവണ്ണം കീശയിൽ നിന്നും ഒരു നോട്ട് അവിടെവെച്ചു ശകടത്തിനടുത്തേക്ക് നടന്നു ..യമഹയുടെ ശബ്ദം കാതുകളിലേക്ക് …ഇരിപ്പിടത്തിൽ നിലയുറപ്പിച്ച അയാൾ എന്നെ നോക്കി, പൊടുന്നനെ ചായക്കടയുടെ അടുത്തുള്ള ഇടനാഴിയിലൂടെ അയാൾ അപ്രത്യക്ഷനായി ..(ചായക്കടക്കാരനും, ഞാനും പരസ്പരം നോക്കി ).

കടുപ്പത്തിൽ ഒരു ചായയുമായി എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന ചായക്കടക്കാരനോട് ഞാൻ ചോദിച്ചു ,”ആരാണയാൾ ? മുൻപ് കണ്ടിട്ടുണ്ടോ ?”. അറിഞ്ഞിട്ടിപ്പോ എന്തിനാന്നുള്ള ഒരു ഭാവം ആ മുഖത്ത് മിന്നിമറഞ്ഞു . ഞങ്ങൾ അവരവരുടെ ചായയിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രികരിച്ചു. പെട്ടന്നാണ് അടുത്തുള്ള സ്കൂളിലെ മൈക്ക് ശബ്ദിക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് . കാതുകൾ അങ്ങോട്ടേക്ക് കൂർപ്പിച്ചു .

ഒരു അനാഥാലയത്തിനു കൂടെയുള്ള ഒരു ചെറിയ പള്ളിക്കൂടം . 4 -ആം തരം വരെ കുട്ടികൾ പഠിക്കുന്നുണ്ട് അവിടെ . ഇന്ന് അവിടത്തെ വാർഷികം ആണെന്ന് ചായക്കടക്കാരൻ പറഞ്ഞു. അവിടെ വന്ന ആരെങ്കിലും ആകുമെന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അയാൾ പിറുപിറുത്തു . മൈക്ക് വീണ്ടും ശബ്ദിക്കുന്നു “നമസ്കാരം “, പൊടുന്നനെ ആ ശബ്ദം എന്റെ കാതുകളിലേക്ക് . എന്റെ മനസ്സുപറഞ്ഞു ..”യമഹാകാരൻ”..ആയാൾ തുടർന്നു …

“ഞാൻ ഒരുപാട് സ്നേഹിച്ചിരുന്നവൾ എന്നോടൊരാഗ്രഹം പറഞ്ഞിരുന്നു, ആരോരും ഇല്ലാത്ത ഒരു കുട്ടിയെ നമുക്ക് പഠിപ്പിക്കണമെന്ന് . എനിക്കറിയുന്ന അവൾ ഇന്ന് ജീവിച്ചിരിപ്പില്ല. ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നെകിൽ അവൾ ഒരുപാട് സന്തോഷിച്ചേനേ .. ” (ശബ്ദം ഇടറുന്നു ,ഒരു നിശ്വാസം, നിശബ്ദമായ സദസ്സിലെ മൗനത്തിനുശേഷമുള്ള കയ്യടികൾ ).

കുറച്ചു സമയത്തിനുശേഷം അധികം വെളിച്ചമില്ലാത്ത റോഡിലൂടെ അയാൾ ബൈക്കുമായി കടന്നുപോയി , ഞാൻ എഴുനേറ്റു നിന്നുകൊണ്ട് ആ കണ്ണുകളിക്കു നോക്കി , അവയെന്നെയും !

കണ്ണാടി

by Harikrishnan R

വളരെ ധൃതിയിൽ അവൻ ബാഗുമെടുത്ത് എങ്ങോട്ടോ ഇറങ്ങിയോടാൻ തയ്യാറെടുക്കുന്നതായ് തോന്നി . ഞാൻ എങ്ങോ കണ്ടുമറന്നൊരു മുഖത്തിൽ അനുവരെയില്ലാത്ത മ്ളാനത. കയ്യിൽ സമയമണിയില്ലാത്ത അവൻ ഇടയ്ക്കിടെ കയ്തണ്ടയിലേക്ക് നോക്കുന്നു, ജംഗമങ്ങൾ തോളിലെ കൂടയിലേക്ക് വലിച്ചെറിയുന്നു ! ഫോണിലെന്തോ കുത്തികുറിച്ചുകൊണ്ട് ,കീശയിൽ നിന്നും താക്കോലെടുത്തു മന്ത്രിച്ചു ” ഏഴ് മണിക്കിനി അമ്പതു നിമിഷങ്ങൾ….ബംഗളൂരു റയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ ”

തീരെ ചേർച്ചയില്ലാത്ത കുറച്ചു വാക്കുകൾ. അവ്യക്തമായ വാക്കുകളിലൂടെ ഞാനെന്തോ വായിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. കോളേജിൽ നിന്നും എട്ടു മൈലുകൾക്കപ്പുറമാണ് റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ . നിലാവുദിച്ചിട്ടു റോഡിൽ ഇറങ്ങിയാലും മുപ്പത്‌ നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ സ്റ്റേഷൻ എത്തുക അപ്രാപ്യം …ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു , അവന്റെ യമഹയോട് കാര്യം പറഞ്ഞാൽ അവൾ പറപറക്കും . കുറച്ചു കാലമായി യമഹ അവനോടൊപ്പമുണ്ട് ,ബംഗളൂരിൽ അവൾക്കറിയാത്ത ഊടുവഴികൾ ചുരുക്കം !

റോഡിലെ അഭ്യാസങ്ങൾക്കു ശേഷം ആയുസ്സിന്റെ ബലത്തിൽ 6 .45 ഓടുകൂടി അവൻ സ്റ്റേഷനിലെത്തി . ആദ്യയമായി അലസമായ് അവൻ റോഡിലവളെ ഉപേക്ഷിച്ചു . പിണക്കം മാറ്റാനെന്നവണ്ണം അവളെയൊന്നു നോക്കി സ്റ്റേഷനിലേക്ക് ഓടി . വെളുത്ത കോട്ടിട്ടിട്ട അധികാരികളുടെ ഒച്ച അവന്റെ ചെവിയിൽ പതിച്ചില്ല . ഓട്ടത്തിനിടയിൽ അനന്തപുരിയിലേക്ക് കുതിക്കാൻ വെമ്പൽ കൊണ്ട് നീണ്ടുനിവർന്നു കിടക്കുന്ന പുകവണ്ടിയിലേക്ക് അവൻ ദയനീയമായ്‌ നോക്കി . തുടക്കത്തിൽ കണിശയായ അവളിൽ അവൻ ഒരു ദയവും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല . മനസ്സിൽ ഒരു ചിത്രം മാത്രം . S 10 , സീറ്റ് നമ്പർ 58 ..അന്നത്തെ അതിന്റെ ഉടമസ്‌തയേയും ….

വൈകിവന്നതിന്റെ കെറുവെന്നവണ്ണം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവൾ അവനെ നോക്കി. കണ്ണുകളുടെ കഥപറച്ചിൽ അവർക്കന്യമല്ല . പ്ലാറ്റുഫോമിൽ മണികൾ മുഴങ്ങി , പുകവണ്ടി നീങ്ങാൻ തുടങ്ങി ..”അവളോട് “പോകണ്ടാന്നു പറയാൻ പലവട്ടം അവൻ ശ്രമിച്ചു …എന്തോ ..കരങ്ങൾ പതിയെ അകന്നു , കണ്ണുകളും …എന്തോ പറയാൻ ബാക്കിവെച്ച പോലെ . അകന്നുപോയ മുഖം തേടി അവൻ സ്റ്റേഷന്റെ പുറത്തേക്കു കുതിച്ചു, പുകവണ്ടിയുടെ അടുത്ത വിശ്രമസ്ഥലം തേടി . കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ അവന്റെ യമഹക്കുപ്പോലും തലവേദനയായി . ഒരു മണിക്കൂർ അകലെയുള്ള സ്റ്റേഷൻ എത്തുമ്പോൾ അവൻ ഒരുപാട് വൈകിയിരുന്നു ..സമയം അവനു വേണ്ടി ബാക്കിവെച്ച അവസാന ബോഗിയും നോക്കി നിന്നു …..

……….കാലങ്ങൾക്കപ്പുറം, കാതങ്ങൾക്കപ്പുറം ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഞെട്ടിയുണർന്ന അവൻ ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചു . കിടക്കക്കെതിരെ ഭിത്തിയിൽ പിടിപ്പിച്ച കണ്ണാടിയിൽ എന്റെ മുഖം. സമയം ഏഴു മണികഴിഞ്ഞു. കുറച്ചു കാലമായ് സ്റ്റേഷനോട് വളരെ അടുത്തു താമസിക്കുന്ന ഞാൻ വെറുതെ നടക്കാൻ ഇറങ്ങി…….

 

 

കാലം

by Harikrishnan R

ഒരു നേർത്ത കിരണമായ് നീയെൻറെ
ഉള്ളിലെ അന്ധകാരത്തെ വിഴുങ്ങിയപ്പോൾ
ഉള്ളിൽ ജനിച്ചൊരാ നറുവെളിച്ചം എൻറെ
ഉൾക്കൂടിനാകെ കുളിർമയേകി

പേമാരിവന്നെകിലും ,കാറ്റുവന്നെകിലും
നിന്നെ ഞാൻ എന്നുള്ളിൽ കാത്തുവെച്ചു
ഉള്ളിൽ ജനിച്ചൊരാ നറുവെളിച്ചത്തെ കാലം ,
ഉരാഗ്നിയായി എന്നുലയിൽ വാർത്തെടുത്തു

അഗ്നിതൻ ചൂടും വെളിച്ചവും എന്നെ
ഞാൻ അറിയാതെ തന്നെ കാർന്നെടുത്തു
നീ ബാക്കിവെച്ചോരാ ജീവനും വായും
ഇന്നൊരു കരിന്തിരിയായി മാറിടുമ്പോൾ

നിൻറെ ഓർമ്മയ്ക്ക് ചിതയൊരുക്കാൻ
കാലമെന്നെമാത്രം ഇന്നു ബാക്കിയാക്കി …

 

വട്ട്

by Harikrishnan R

കുറച്ചധികം നാളുകളായി ഏകാന്തവാസം നയിക്കുന്ന ഞാൻ വെറുതെയെങ്കിലും ആർക്കൊക്കയോ ഒപ്പമാണെന്നു കരുതാൻ ഇഷ്ടപെടുന്നു. കോളേജ് വിട്ടുവന്നു മുറിയിലേക്ക് കടക്കുന്നതിന് മുന്നേ വാതിൽ തുറന്നു ചുറ്റും പരതുന്നത് അതുകൊണ്ടായിരിക്കാം . ആരെയാണ് അന്വേഷിക്കുന്നതെന്ന് എനിക്കും അജ്ഞാതം . എന്നാലും വെറുതെ ….അപ്രസക്തമായ ഈ അന്വേഷണത്തിനോട് അടുത്തകാലത്തായി എൻറെ കണ്ണുകൾക്ക് പോലും മമതയില്ല . നിവർത്തിയില്ലായ്‌മ കൊണ്ടാകും, മടുപ്പോടെയാണെകിലും അവർ എന്നെ അനുസരിക്കുന്നു ..

അന്വേഷണത്തിന്റെ ആദ്യപുരസ്കാരം എന്നപോലെ ഇന്നലെ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരതിഥിയെക്കിട്ടി . ജീവനുണ്ട് , മനുഷ്യനല്ലേ !. കണ്ടമാത്രയിൽ അത്ര സന്തോഷം തോന്നിയില്ലെങ്കിലും അവളെ ഞാൻ നോക്കിനിന്നു. എനിക്കുവേണ്ടി ആയിരുന്നില്ല, പ്രതീക്ഷകളുടെ അസ്തമയമത്തോടടുക്കുന്ന എൻറെ കണ്ണുകൾക്ക് വേണ്ടി. അധികനേരം ആ നോട്ടത്തിന് ആയുസ്സുണ്ടായില്ല . എന്നെ നോക്കാൻ നീയാരെന്ന ഭാവത്തോടെ മിന്നിമറയാൻ ശ്രമിച്ച അവളെ നോക്കി ഞാൻ പറഞ്ഞു “കൂറ (പാറ്റ ) ” . പതിയെ അക്ഷോഭ്യമായ നോട്ടത്തോടെ അവൾ എന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു .

“കുരങ്ങാനായി ജനിച്ചു പരിണാമത്തിന്റെ തോളിൽ കയറി ആന്തരികമായും ബാഹ്യമായും ഇപ്പോഴും എപ്പോഴും പരിണമിക്കുന്ന നീയോ കൂറ, അതോ ഞാനോ ! “.

കോടാനുകോടി വർഷങ്ങളായി അന്നും ,ഇന്നും “കൂറ”; “കൂറ ” തന്നെയാണ് . ആധുനിക “കൂറയായ ” ഞാനോ !!